Prosegue poi dal 1995 come La Sloira edita ad Ivrea. Olivero vi collabora dall’inizio fino al 1968 e quindi dal 1979 al 1990.

          La lunga interruzione è dovuta alla pubblicazione sul numero di marzo del 1968 dell’articolo di Gianrenzo Clivio Poesie d’Isler che è la recensione molto negativa del lavoro appena pubblicato di Olivero-Viglongo Tutte le canzoni e poesie satiriche piemontesi del Padre Ignazio Isler; Olivero risponderà piccato al Clivio con l’articolo apparso sulla rivista Il Cavour N° 4 del 1968 Pseudocritica beat su Padre Ignazio Isler  e se la prenderà pure con Alfredo Nicola, reo di aver pubblicato l’articolo, non collaborando più per 10 anni a Musicalbrandé.

 

Musicalbrandé Marzo del 1959

 

Con titolo generale Ciribébole queste quattro poesie:

 

Concertin an òr e azur (Titolo Mùsiche 'd silensi su 'l cavl 'd brôns 9/67)

 

         J'é 'd mùsiche 'd silensi che mi scrivo

con ëd piumin ëd sol - quand l'é d'istà -

an s'j'ale dle farfale ansiprià,

an s'ij garofolin, cui còrn dij giovo.

 

         E lor a canto squasi sensa fià

vantoland, dondoland, voland: e a rivo

a fé un còro armonios ch'a j'é gnun privo

ch'as në vada përdù 'nt l'inmensità.

 

         Nò. Përchè l'ària a cheuj cój cit susur,

ai dësdavan-a e ai fila ant na canson

doa van, su scale d'òr, note azure.

 

         E mè cheur a l'é un mond d'onde e 'd frisson

ch'a s-ciòpa 'd gòi parèj d'un pom madur

viscà da la man reusa dla Stagion. 

  

Nina-nana dle róndole fòle 

Nòte 'd musichëtte s'un papé rigà

rondolin-e fòle a biàuto su trè fii.

Tërlo e a svanto j'ale con ëd citi crii

come un gieugh dë scale su n'arpa acordà.

 

         Bato le piotin-e e argrìgno ij sò trè dii

sui trè fii ch'a luso 'd rifless argentà.

J'euj pontà 'd giajèt a frisson-o sbrincià

dai bicerin ross d'un leànder ch'a rii.

 

         Rondolin-e fòle a fan ciambërlocanda

con testin-e e bèch ch'as chin-o da na banda

e peuj da l'àutra banda. E din-din e danda.

 

         Din e din e danda, a balo dòp la pieuva

cantand la nina-nana 'd na fàula bleuva

për chi, dòp la pieuva, a l'ha un'ànima neuva.

 

«Saeta» 'd Pasqua sevijana  (Riproposta più volte con titolo «Saeta» dla «Semana Santa») 

          Le còrde 'd seda d'una vos lontan-a

s-cianco dai fii ëd crii 'd grii ampicà

ant le spin-e 'd na reusa scantirà

sl'arch d'una bela gola sevijan-a.

 

         La reusa a vòla ant l'ària profumà

d'incens, ëd sangh e d'èrba magioran-a.

S-ciuplìss ëd lus, frisson-a 'd gòi paisan-a,

viscand dë spluve 'l vel dla neuit d'istà.

 

         Arson-a e a va: dë 'd là dle nébie scure

ch'a stisso 'd pèrle an sle viòle 'd na val

dova ij seugn baso an boca j'aventure.

 

         Peuj travèrsa un paìs fàit ëd cristal.

E, ant un ë-squars inmens dë stèile azure,

va a toché 'l cheur d'Nosgnor chin sul missàl. 

Sevija, 1938

 

Canson pë le bele andurmije 

         «Chi ch'a veul con le fomne avèj fortun-a

a vanta mai ch'as mostra an-namorà...».

Che 'd vòlte l'hai cantala al cel stèilà

'sta canson che, d'antans-antan, am cun-a.

 

         I l'avìa dissèt ani, 'd vos e 'd fià.

Am piasìa tant Ritin, smìngola e brun-a.

Quand che 'l paìs durmìa al ciàir dla lun-a

mi e dontrè amis fasìo le serenà.

 

         Serenà con chitare e mandolin.

Ma, cantand për ël cheur dle nòstre amije,

vorìo nen dije che ij vorijo bin.

 

         Vorìo mach dësvijé 'd Bele Andurmije.

E parèj, për fé ij bulo, che 'd basin

son restà anvìe 'd fieuj, sospir ëd fije!

 

Musicalbrandé Giugno del 1959

 

Con titolo Chitara flamenca queste poesie:

 

Trè «Siguiriyas toreras» 

          La siguiriya a canta

come un còrn ant le ven-e

dël torero ch'a meuir con le man pien-e

'd sàbia d'òr e àqua santa.

                  La siguiriya a canta.

 

         La crosërra 'd coràl

che 't pàrte an mes ai sen

at fongrà 'nt gola come un cit pugnal

se tò amor l'é velen.

                  La crosëtta 'd coral.

 

         Ël cheur dla chitara

a l'é un cheur ch'a crija

sota na man ch'a s-cianca e ch'a spatàra

soe ven-e d'armonìa.

                  Ël cheur dla chitara.

 

«Jardines dël Murillo» 

         Mi son mòrt ant ël bárrio 'd Santa Cruz.

Drinta un giardin 'd Sevija anlagà 'd lun-a

l'hai stërmà 'l cheur ant na caviera brun-a

e l'ànima ant doi euj maravijos.

 

         Un Crist an mes a j'èrbo dla crosiera

a benedìa ij gerànio silensios.

A la seren-a a viavo doi moros

randa a na fontanin-a përzonera.

 

         Randa a na fontanin-a gropà ' reuse

ch'a profumavo la mia neuir d'amor:

na treva 'd paradis tra guèra e pior...

 

         E a son durbìsse le mie ven-e ancreuse

maciand le reuse 'd sangh e d'abandon

a la stiltà d'argent d'una camson!

 

Trionf ëd Don Juan 

Na fila 'd monighete già pentìe

a së smon-o 'd lustreje jë stivàj

         con le caviere brune:

bësbiand an pior tërsent avemarìe,

         dondoland tërsent cun-e

al son dle ciòche 'd tërsent catedraj.

 

Sìngher che 't cante (Riproposta anche come Sìngher) 

Sìngher, che 't cante ant l'ombra la toa pen-a

'd zora un violin ch'a piora a la seren-a,

dime l'angossa ch'a të strenz ël cheur,

spòrzme le fior sarvaje 'd tò maleur.

Preuva a 'nfioré l'archèt con le mie reuse

rosse parèj dël sangh dle gòi ancreuse.

E scota a rije, ant le ragnà dël deul,

le tezoirà d'argent ëd l'arsigneul.

 

«Plazuela de Santa Marta» 

Piassëtta 'd Santa Marta sevijan-a

ai pé dla tòr ëd la Giralda mòra

con l'Alcázar da fianch, giàun, ch'a 't'andora

con soe muraje càude 'd lus seiran-a.

 

         Toa cita cros cëstija 'd pere e 'd reuse

a l'é rëstame drinta 'l cheur piantà

con lë slussi 'd doi euj largh e vlutà

ch'a l'han fissame tra le grije ancreuse

d'un mirador ëd vis angarlandà.

 

Ël «Fado» 

L'é lòn che 't diso e lòn che sai nen dite;

a l'é la neuit përduva 'nt ij vej borgh

'd Lisboa; l'ombra dle cà 'ndoa che 'd vos ràuce

a sangiutìsso a un trandoné 'd chitare;

l'amor, la gelosia; 'l feu e le sënner;

ël dolor e 'l pecà... Tut lòn l'é 'l fado.

 

         Fado: armonìa sospèisa

         tra un mòrs e un basin;

         paròla portughèisa

         ch'a veul dì Destin.

  

Musicalbrandé Settembre 1959

 

Vendùmia dë stèile (Con titolo Neuit a la Vila tra le poesie dell'Armanach piemontèis del 1932)

 

Sèira ant ël bòsch 

                  Debussy: Premier Arabesque 

Pen-a surtìa

da un bagn d'eva 'd fontan-a

na ran-a

a të spìa:

të spìo 'd cò mi.

 

Vëdte patìcia

veul dì vëde la lun-a:

la lun-a

ch'a smìcia

tra j'èrbo fiorì.

 

Musicalbrandé Marzo 1960

 

Ël rigodon (Già proposta tra le poesie de 'l caval 'd brôns)

 

Musicalbrandé Giugno 1960

 

Sinfonia d'una neuit ëd primavera (In Rondò dle masche)

 

Musicalbrandé Settembre 1960

 

Con titolo generale Quat reverie dël temp dij seugn le poesie:

 

La folìa  (Con titolo Parabola de la folìa in Romanzìe)

 

Tèile d'aràgn 

Le tezoirà d'argent ëd l'arsigneul a tajo la rairòla bleuva dla neuit. 

         Rate volòire dël sërvel, le idèje grame a bato contra la front e a s'angavìgno, ant un anvërtaj d'ale còtie, sutìle, drinta le tèile d'aràgn dij canton dël solé dla ment. 

         Ma ij giusmin ëd le stèile matinere a s-ciodràn prest su toa neuit sensa seugn; as vischeràn, ant una luminària 'd fior, d'antorn a j'arìss d'arch-an-cel dla Matin ch'a s'avsin-a - le man a conca - për bagnete la front bujenta: 

                                               'd rozà.

 

Cardlìn sul vulcàn 

Ant la Lun-a, sla boca giàuna da mòrt d'un vulcàn, a j'é un cardlìn vèrd ch'a bat j'ale dë sgiài, con le piotin-e ancolà 'nt l'argent tachiss d'una perlin-a 'd ghi ch'a bala sui vapor ch'a fumo da la gola dël vulcàn. 

         Ël cardlìn a l'é cit, tant cit ch'a smìa un rè cit. 

         Ël rè cit a l'é cit, tant cit ch'a smìa un ozel mosca. 

         L'ozel mosca a l'é cit, tant cit ch'a smìa un përpojin. 

         Ël përpojin... 

Ant ël seugn, ij mè sagrin as sagrin-o. Tavòta, lor a pijo l'airagi dël cardlìn vèrd ch'a bat j'ale dë sgiài, con le piotin-e ancolà 'nt l'argent tachiss d'una perlin-a 'd ghi ch'a bala sui vapor ch'a fumo da la gola dël vulcàn ch'a l'ha na boca giàuna da mòrt. 

Peuj, ël cardlìn as càngia ant un rè cit, ël rè cita ant un ozel mosca, l'ozel mosca, l'ozel mosca ant un përpojin. 

         A la matin, ël përpojin a l'é un pontin ëd poer. 

         A la matin! 

         Ma 'l cheur a l'ha batù dë sgiài tuta la neuit. 

Për un pontin ëd poer che, a la luz dël dì, a intra gnanca 'nt l'eui d'un përpojin.

 

Pontagùce a forma 'd cheur 

Pontagùce a forma 'd cheur - ross - con sèt ë-spin-e d'assel piantà 'nt le ven-e dë vlu, mè dolor a resta, sota a la toa man ch'a lo tortura, doss garv cristian. 

A l'é un cheur ëd pata: ch'a seufr, ma a fà nen sangh. 

Sovens, la pata a rezìst pi 'l dolor che la pera.

 

Con il titolo Ij seugn dle stàtue e dle stagion le poesie:

 

Seugn ëd primavera (Con titolo Seugn d'istà in Romanzìe)

 

Seugn d'istà  (Con titolo Sinfonìa d'una neuit ëd primavera in Rondò dle masche)

 

Seugn d'otonn (Con titolo Seugn pagan in Rondò dle masche)

 

Seugn d'invèrn 

         L'hai vëdù toa testin-a 'd reusa brun-a

'd nans a la fnestra (un quàder ëd cristal)

guardand fioché, dai mont fin-a a la val,

ëd fiòch bianch come ij lan-e d'una cun-a.

 

         E, 'nt j'euj, 't l'avìe pi nen l'ombra dël mal

ch'at fasìa scur ël sol, nèira la lun-a.

N'ala pi càndia dl'ala dla fortun-a

at vantolava an front n'ària 'd Natal.

 

         Ti 't guardave a fioché la fiòca bianca

con l'ànima pi bianca che la fiòca

tra ij sòn ëd bambasin-a d'una ciòca.

 

         Daré 'd tò còrp, mi m'ancalava gnanca

posé le mie man tèise an sle toe spale.

It j'ere un àngel antornià 'd farfale.

 

Musicalbrandé         Marzo 1961

 

Con titolo Obade e serenade le poesie:

 

Obada 

          Tra ij ciuf ëd limonària e 'd sussambrin

la lòdna sautarëtta a fà la rela

sle pupe reusa dla Matin novela

ch'as dësvija s'un let ëd margritin.

 

         E le ciochëtte ai vèrso an s'ij mimin

le pèrle dla rozà për angiojela

tant che chila a së stira, viva e bela,

'd nans ai mè euj ch'a seugno ij sò basin.

 

         - Ò Matinà cochëtta 'd primavera,

l'hai fate doi orcin con doi bronclin

dël quatërfeuj ch'a l'é nàte davsin.

 

         E at jë pòrta mè cheur: un cit cardlin

che, ant ël trabucèt d'òr d'un rissolin,

veul meuire strangolà 'n sla toa caviera!

 

Serenada 

         Quand che la Lun-a, ant j'eve ansugnachije

dla vasca, a spécia sò piumài d'argent,

come a na dama an pruca dël Setsent

vorrìa torneje a dì 'd galanterìe.

 

         Paròle smòrte, mùsiche ansopije,

ressusitrìo dal cheur cantand al vent

e le promësse ansema ai giurament

(spìrit folèt) a s-cionferìo dal rìe:

 

         tant che 'l faunèt dij bòsch, cravòt foà,

a balerìa sul prà un pirigoldin

sonand ël flàut e stravirand j'eujin:

 

         e con dë stiribàcole e d'inchin

a salutrìa le nòsse 'd mè passà

con la Lun-a: na veja ansiprià.

 

Obada (Con titolo Ël cardlìn  su Ij Brandé N° 108 del 1951)

 

Serenada 

          Dàje 'l nòm ëd la stèila pi soasìa

che gnun a l'ha mai vist ni batesà.

Dàje 'l nòm misterios ëd la sità

che 't vëde an fond al mar dla fantasìa.

 

         Dàje 'l nòm ëd la sima pi azardà

che, bianca 'd lun-a, 'd zora 'l mond a vija.

Dàje 'l nòm dl'ora 'd neuit, còtia e slanghìa,

ch'at buta antorn a j'euj pèrle 'd rozà.

 

         Dàje 'l nòm ëd la reusa damascà

che la lenga dël fàun suzna e a gatija

tra le cheusse dla ninfa marodà.

 

         Dàje 'l nòm luminios dla poesìa

- ël nòm dël pi bel seugn che l'hai sugnà -

a nòstra gòi d'amor, nòstra folìa.

 

Musicalbrandé Giugno 1961

 

Sinfonìa d'una neuit d'otonn (In Rondò dle masche)

 

Musicalbrandé Settembre 1961

 

Con titolo Danse e cadanse le poesie:

 

Caprissi 

          J'èrbo dle lèje a son ëd leturìi

ch'a rezo 'd geuj ëd nòte d'àeia e 'd fii

doa lezo, an còro, una canson d'amor

mila osej con ëd crëste ch'a smìo 'd fior.

 

         E, ant la vòlta cilesta, 'l Sol a rii

daré un ventàj dorà tnu con doi dii.

 

         El Sol l'é 'l Rè 'nt la lògia 'd jë splendor

dël teatro 'd Madama Pompadour.

 

Gambe 

         Òh, fije, le doe vive maravije

'd vòstre gambëtte arvìscole ch'a son

- dai ginoj-pom-d'avòri a le cavije -

una còbia 'd pontin d'escamassion!!

 

         E, antant che un seugn a meuir, un seugn a nass

da la scritura màgica 'd vòst pass.

 

         Vòst pass che a canta un poema 'd boneur

cadansà 'd zora ij bate dël mè cheur.

 

La tèra 

E la Tèra a l'é rionda

come un bal a palchèt.

Con j'amor e ij dolor

delusion e speranse

balo danse e cadanse.

 

E ij danseur a fan l'onda

al comand ëd l'archèt

dël Destin: sonador

d'un violin che, armonios,

rij e piora sotvos.

 

Ambrunì 

An s'na carà 'd fen

j'é na cita setà

con na gala an testa.

 

La gala a l'é rossa.

La cita a l'é bionda.

Ël fen a l'é vèrd.

 

E ant ël cel al tramont

j'é na canson ch'as pèrd.

 

Balèt 

Ël russi a dansava

con ij brass duvèrt

come ale.

 

E peuj,

sla lun-a pien-a, a virava

con ij brass ancrozià:

tut angrumlì 'n s'ij garèt

foatand l'ària.

 

Come una sòtola d'òr.

 

«Jodler» 

Sle fior dël cincialàit j'avìe zonzon-o

e le mie gòi zonzon-o an sla chitara.

Na pòver d'òr ant l'ària a së spatara

e trè ciòche, s'un brich lontan, a son-o.

 

Le ciòche a son-o për ël tò mariagi.

La pòver d'òr l'é për doré tò viagi.

 

Mie gòi zonzon-o për fé luse ij pior.

J'avìe 'm ciusion-o ch'a j'é ancóra 'd fior.

 

«Lied» 

Ciapé l'Amor ant un trimàj ëd seda

parèj d'un cifolòt d'àuta montagna!

E se tò cheur a rij, mè cheur a sagna:

ma lo tamponerai con na moneda.

 

Con la moneda 'd feu d'un marenghin.

La valsuta ch'at dàn për un basin.

 

Parèj, Amor volerà via lontan.

E, a cheur guarì, s-ciopaterai le man.

 

Musicalbrandé Dicembre 1961

 

Sinfonìa d'una neuit d'invèrn (In Rondò dle masche)

 

Musicalbrandé Marzo 1962

 

Gran bal masché dij seugn ëd Carlevé (In Rondò dle masche)

 

Musicalbrandé Giugno 1962

 

Con titolo Cantabrun-a dël fàun dij bòsch le poesie:

 

Lòta squasi dansa 'd faunèt 

Le siale 

Sota j'euj d'òr... 

(Tutte e tre in Rondò dle masche)

 

Musicalbrandé Giugno 1963

 

Sotto il titolo Doi messagi 'd poesìa

 

La flècia e l'arch

 

                            Ad Aldo Daverio 

          An sla curnis dël Coliseum, piantà

sla testa 'd Roma come una coron-a

l'hai cheujì al vòl na flècia ch'a frisson-a

dij frisson dl'aria ch'a l'ha traversà.

 

         Una canson d'amor smìa ch'a zonzona

da la ponta a j'alëtte sfarfajà

e mi 'm la sento intré 'nt ij nèrv foà

con ël profum 'd na reusa ch'a sboton-a.

 

         Tò cheur, Daverio, am dis che l'Arch d'Aosta

l'ha sfrandà cola flècia a la soa mama

- Roma Etèrna - për dije ch'a la ciama

 

         an crijandje; «Ch'a costa lòn ch'a costa

mai, për grìnfa strangera ò man vilan-a

la mia pera a chitrà d'essi roman-a». 

Roma, 7 luj 1947 

È questa la poesia in risposta a quella di Aldo Daverio dedicata a Luigi Olivero, che riproduco qui di seguito per migliore comprensione del componimento di Olivero. Notare la data della composizione, quando era possibile un eventuale passaggio della Valle d'Aosta alla Francia. 

Da l'Arch d'Aosta 

                  A luigi Olivero 

          Da l'Arch d'Aosta al Coliseum roman

ai part na flècia pi lesta che 'l vent,

ambandierà dij nòstri sentiment

d'amicissia, ant un seugn baravantan.

 

         Travèrs ël temp, la flècia 'd gioventù

ch'a l'ha ferì ij nòst cheur an poesìa

a guèrna ant le tempeste soe virtù

parèj 'd na fior ch'a l'é pà 'ncor passìa.

 

         E tut nòst temp passà, ecco, as colora

dël bel reusa dlicà d'una matin:

na sosta dossa sl'ala dël destin.

 

         E la flècia festosa ant la prim'ora

at pòrta 'l nòst salut d'       amis fidej,

lìbera e sola, travèrs tanti cej. 

Aosta, 3 luj 1947 Aldo Daverio

 

Musicalbrandé Settembre 1963

 

Con il titolo "Peccata juventutis meae" due poesie:      

 

Alegorìa dle reuse (In Romanzìe con titolo Balada dle reuse sultan-e)

 

Alegorìa dij pomin d'amor  

Pomin d’amor                                                               

ch’a j’è’nt un bòsch lontan                                             

avìsch ëd fior                                                  

doa che un faunèt pagan                                              

a sàuta e a cor                                                           

batend ëd gòi le man.                                               

 

Mimin-basin                                                        

ëd bërgere stërmà                                                      

tra i bussolin:                                                            

ël faunèt rissolà                                                      

fonga i dentin                                                                 

ant le polpe vlutà.                                                       

 

Ma ‘l vòst licor                                                

- o  pomin ross arzent                                               

dël prim amor -                                                      

a j’è sgiajìss ij dent                                                 

tant ch’a jë scor                                                 

sui lavrucio nossent.                                                   

 

E ‘l pòr faunèt                                                                

a v’ambranca a pugnà                                                    

dai vòst branchèt                                                   

e av tira al sol d’istà                                                  

con në sgambèt                                                   

ëd cravòt dësgustà.                                                  

 

- Pomin d’amor                                                               

azèrb ëd bussonà! 

1926

 

Musicalbrandé Dicembre 1963

 

Con il titolo «Triptyque flamand» për Madama Real le poesie:

 

Un let  (Con titolo Sla slà dël let in Ij Brandé N° 113 del 1951) 

La sbalaucia (Con titolo Villa a Mestre  in Ij Brandé N° 81 deò 1950) 

«Jus primæ noctis» 

         Ël vej Marchèis a sbaja la tendin-a

dël let baròch dova ch'a j'é cogià

la sposeta pi frësca dla borgià.

Na paisanòta: e a smìa na madonin-a.

 

         A l'é tëmrosa com na farfalin-a!

Ant la camisa 'd lin anvërtojà

a l'é un cochèt ancora nen forà.

Ël Marchèis, për suznela mej, as chin-a.

 

         Antërten le soe man sui rissolin

'd na caviera andorà come l'arista

e su doi sen... Për San Giovan Batista!,

 

         na lama a seurt da la camisa 'd lin

e a fonga ant l'angonaja dël Marchèis

tant ch'as jë fot adòss con tut sò pèis!...

 

Musicalbrandé Marzo 1964

 

Con titolo Ventàj d'orient le poesie:

 

Tèilanchin-a 

An riva al mar, un tòr.

Tra ij còrn, na stèila d'òr.

Cogià su la soa schin-a

nèira

na fiëtta patanùa

tuta d'òr.

         Sèira.

                  Tèilanchin-a. 

                  * 

Lun-a:

         ola 'd cristal azur

corma 'd pèss ross e giàun.

Sota le palme fronzije,

ch'a sfrangio 'l pòrt dë slussi verd-ë-scur,

scume e liri 'd mar, prëtte e cuchije:

rabastrij dël naufragi d'un tesòr.

 

An riva al mar, un tòr.

Tra ij còrn, na stèila d'òr.

Spì 'd tërse 'd cavèj biond

gilanto tut arlongh ai sò garon.

E, antorn al còl massìs, ël giov dij brass

ëd chila

anlijà strèit, an bass,

dal gropo dle man

doe reuse a glan.

Na fila

ëd bluèt a s-ciupliss tramez jë spì

dij cavèj biond dla bionda ch'a së stira

'd nans a la stèila d'òr ch'a la rimira:

an sl'amburnì

na splùa

e tra le cheusse

un'aragnà velùa

con n'eui ëd feu.

 

Cel bleu.

         Mar bleu profond.

Mùsica d'eva a d'ària a cun-a 'l mond. 

                  * 

An riva al mar, un tòr.

Tra ij còrn, na stèila d'òr.

Cogià su la soa schin-a

nèira

na fiëtta patanùa

tuta d'òr.

         Sèira.

                  Tèilanchin-a.

 

A na «geisha» (Già presente in Parnas piemontèis)

 

Musicalbrandé Giugno 1964

 

Trè variassion s'un paisagi 's montagna

 

Solì 

         Da le rochere ai cioché dij vilagi,

da le praje ai sapin rambà ai castej,

come ant la bgeuja d'un armanàch vej

fass ëd vengh d'òr bato a sangh ël paisagi.

 

         J'euj eblovì da un turbìi ëd cotej

s-ciàiro, ant le vis, fiame vërde 'd feujagi:

e 'd man ch'a sagno e ij diavlòt dij miragi

ch'a balo 'd neuit an s'j'ecràn dij fornej.

 

         L'ànima a l'é mascà parèj 'd na berta

che avend robà un colié 'd sinchsent rubin

tërla a 'nfiléilo al còl d'un'àutra Berta.

 

         A passa un pont d'argent. Riva a un mulin

con na rova davsin ch'a vira alèrta

na lavandera rossa e un lagh turchin.

 

Tuf 

          Da le rochere ai cioché dij vilagi,

da le praje ai sapin rambà ai castej,

come ant la stampa d'un armanàch vej

na sënner càuda assombrìss ël paisagi.

 

         Ël tuf a l'ha anluchì fin-a j'osej

e nen na vos a canta a dé solagi

a l'ànima ch'a pèrd tut sò coragi

e arlanchìss j'ale ant ël cëfi 'd n'arbrei.

 

         Dapé dël brich, la strà slissa e desèrta

l'é na bialera 'd làit tra vèrne e autin,

e, an brova, ai bógia gnanca na lazèrta.

 

         N'ansëgna d'ostarìa, color dël vin,

a casca 'd seugn d'zora la man duvèrta

d'un mendicant con un capel da alpin.

 

Pieuva 

           Da le rochere ai cioché dij vilagi,

da le praje ai sapin rambà ai castej,

come ant l'aquëtta d'un armanàch vej

nivole tërbole ansorgo 'l paisagi.

 

         Ël tron l'ha svantajà 'd flèce d'osej

ch'a sfrando, a ras dij cop, drinta ij ramagi.

L'ànima a slarga j'ale e arpìa sò viagi

vèrs un leu 'd ciribebe e d'arch-an-cej.

 

         Ma le stisse, an sla trassa dëscuvèrta,

fërbëllo come polpe 'd sent dilin

sla tastiera 'd n'armònica duvèrta.

 

         E l'ànima, tra frange 'd ridolin,

vòla ant na stansa ch'as dirìa desèrta:

ma ant l'ombra ai rij na mùsica 'd basin.

 

Musicalbrandé          Dicembre 1964

 

"Stabat Mater" an sla tomba dl'ùltim partisan alpin mòrt ant la guèra 'd liberassion

 

                            Stabat Mater Dolorosa Jixta Crucem...

                            Jacopone da Todi 

Mare 'd partisan alpin.

Sla soa tomba tra ij sapin.

Përchè 't pose un tò basin?

 

Chièl l'é 'd crèja benedìa.

Santa Mare derelìa.

Còsa a peul-lo toa folìa?

 

Peul fasselo 'd toe carësse.

Peul conteje toe tristësse.

Peul laudelo 'd soe prodësse.

 

Peul ofrije ij nòst frisson.

Viv e mòrt an comunion.

Soma 'l còro 'd soa Passion.

 

                  * 

Ij nòstr euj son sensa pior.

Frèid, ëd pera, nòst dolor.

La toa cros veul gnun-e fior.

 

Cros piantà tra l'èrba amèra.

Cros ëd giovo mòrt an guèra.

Cros che a cheurb tuta la tèra.

 

Mòrt su l'arma dël dover.

Con un gest ëd ràbia. Fier.

Fulminand l'ùltim stranger.

 

Mòrt tra j'ale dla Vitòria.

Mòrt basà 'n front da la Glòria.

Mòrt che 't vive ant nòstra Stòria.

 

Tò snagh bruza ant nòstre fiame.

Splend an tuti ij gich dle rame.

Canta andrinta 'l sen dle mame:

 

«Partisan l'é 'd rassa fòrta.

«Partisan va sensa scòrta.

«Partisan, pietà a l'é mòrta.

 

«Partisan veul gnun lament...».

L'Alp a l'é tò monument.

Tò cheur l'é una tòrcia a vent.

Ò cheur viv ëd nòstra gent!

 

Trè madrigaj a Salusse

 

Dle blësse 

         Salusse angiojà d'arch, t'ses na fiorera

ëd vej cristal ëd ròca bin sizlà

che as tenz ëd reusa ant ij tramont d'istà

e 'd pèrla ant le matin ëd primavera.

 

         D'otonn e invèrn, it ses tuta an giojera

con le lèje andorà, ij bòsch argentà

ch'archinco toa colin-a ancastonà

ëd tór, castej e cà dl'età gueriera.

 

         Da neuv sentùrie d'ani, 'l sol at guarda:

fortëssa e Cort bandìa dij tò Marchèis

drit e tajent parèj d'un'alabarda.

 

         E le toe ciòche at canto un cant sospèis

- dal Dòm a l'Abassìa dë Stafarda -

tra una làuda e un rondò 'd trovié cortèis.

 

Dle Glòrie 

         Làuda ò rondò, toe ciòche a canto an glòria

- dal tò ross San Giovan fin-a a la Manta -

'd mòrt. sempre viv ant l'ària toa frissanta,

ch'an parlo con la vos ëd brons dla Stòria.

 

         Génio 'd Bodòni che 'l papé andiamanta

'd caràter e 'd lambìs d'art ë-sculòria:

ògni sò feuj a l'é na cartaglòria

'd tute litre minià da na man santa.

 

         Cheur ëd colomba, Péllico gentìl

ch'a scriv con ël sangh màire dle sue ven-e

- dël crocifiss fazèndëssne un-ë stil -

 

         sò lìber ch'a l'é un fùlmin sle caden-e...

Ò Salusse stèilà 'd viòle d'avril

che 't seugno e 't canto ant le mie neuit seren-e!

 

Dle fije 

         Che 't seugno e 't canto mia canson d'amor

come 'l vent dël Monvìs canta an toe feuje

tant che un ragg d'lun-a a fà s-ciuplì le veuje

'd basin fringant sui làver d'jë sfojor.

 

         Toa gioventù ch'as sent ël sangh a beuje

- parèj dël sangh goliard dij troubadours

ch'a të vnisìo argalé 'd Giòstre d'Amor -

l'ha un paradis ëd reuse an fior da cheuje.

 

         L'ha un paradìs ëd damisele bionde

e brun-e e 'd plagi ambrà 'd pèrsi carné:

tesòr d'j'autin dle toe colin-e arionde

 

         e sàiva dij penel 'd Maté Olivé.

Fiëtte 'd Salusse dle caviere a onde

ò arisse come l'èsse 'd tò parlé.

 

         Pudèiva carëssè

con ij duvèt ëd j'ale vagabonde,

ant l'ùltim vòl d'anvìa, 'd mè pensé!

 

Musicalbrandé Giugno 1965

 

Crist paisan (Con titolo L'ampicà ne Ël Tòr N° 18 del 1946)

 

Musicalbrandé Settembre 1966

 

Cantada dël rodon 

                        O my prophetic soul!

                  Shakespeare: Hamlet.  

Mi ‘t veuj bin, o rusnent e vej rodon                     

che ‘t vire pase a val dël sàut ëd l’eva          

për fé bogé con toa fatiga greva                  

la pera che a carcagna ‘l gran dl’amson.             

 

L’hai scotate a ciovì për d’ure antere,                

ghërgoté con la scuma an mes ai dent,          

ant le sèire paisan-e sensa vent                    

quand j’era un cit con tante pen-e amere.                

 

L’hai sentite tranfié sota la lun-a                        

tant che ‘l paìs a l’era an-nià ‘nt la seugn:            

e mach ël giap d’un can vnisìa da leugn,            

e, da  avzin, ël naniné ‘d na cun-a.                           

 

Ti ‘t l’has cheujì le lacrime ‘d col cit                          

maladiss ëd romantica tristëssa:                      

t’l’has ciusionaje an sl’andi ‘d na carëssa               

ij tò consèj che ant cheur a guèrna scrit.          

 

L’hai amprendù da ti ch’a venta unisse                

fòrt assamblà a lì assal ëd nòst travaj                   

e nen fërmesse e nen lassélo, mai,                    

për gnun-e anvije al mond, për gnun caprisse.        

 

Tuti e doi l’oma avù ‘l midem destin:                

ti ‘t vire ant l’onda për fé meule ‘l gran,          

mi viro ‘l mond për guadagneme ‘l pan.              

La vita a l’è la meula ‘d nòstr mulin.                          

 

E an pòver d’òr l’è andàit nòst seugn pì bel             

ëd vëde a calé j’àmgej an sla Tèra:                       

l’òm a sfranda ant l’asur d’éliche ‘d guèra                  

ch’a strompo j’ale ai cherubin dël Cel…           

 

‘T l’has la saviëssa ‘d Giòb, ti, vej rodon.          

E quand të sclame che la Tèra a vira                    

e pì chila a fa ‘d vir pì l’òm delira,                          

të scoto con sagrin ma it dagh rason.                           

 

Mi l’hai vist tante gent e tante tère,                    

l’hai travërsà ‘d desert, navigà ‘d mar.          

Dësgainà come ‘l sàber d’un corsar,                          

son mach sempre passè tra slussi ‘d guère.                 

 

D’ammassìdi e ‘d ravagi arbeuj la Stòria.                

Ma, ancheuj, la Siensa antòssia aria e radis.                  

Caìn guida j’esèrcit dj’òm nemis.                          

E dël Crist va përdendse la memòria.           

 

Da quand che ‘l fèr dla msòira e dël martel                

l’è stàit fondù për j’arme dla conquista,          

la rassa uman-a l’è dventà pì trista:                           

da mila Tor ‘d Babel a mnassa ‘l Cel.           

 

E ti ‘t vire, ò rodon, sempre pì meuse                

e la ruso a s’angrìngia tra ij tò dent:                   

fin-a al di che ‘t fërmras e che la gent         

l’avrà pì nen ‘d farin-a d’andé a cheuse.               

 

Col di, rodon, ch’a ven-a mai al mond.                 

Ma, se a vnirà, ij tò dent se sgureran                       

a mastié le sërvele dij tiran.                            

E ‘t beivras ant un gorgh, ëd sangh, profond…

 

                            ***                                                          

Ò rodon che ‘t l’has vistme a cheuje ‘d more

ant l’alba dla mia vita arlongh al Taj,           

spetme seren, ché, un di, ritornerai                     

a spòrzme da ‘n sla pianca për dëscore.             

 

Mej andé mëssonand ëd ragg ëd sol                      

an sle rive ‘d nòst rì, vërde e fiorìe,                           

vaitand passé tra j’arbre e le gasìe                  

na testa bionda come un virassol.                                

 

A l’è motobin mej vive ‘sta vita                        

pistand gramon e buse ‘d nòst paìs                      

e fongand ij magon ant ij mojìs                           

për ch’as lo mangio ij babi an mes dla nita.           

 

A l’è assè pì civil un cheur paisan,                         

corm dle canson dij baticheur dla Tèra,            

che  ‘l cheur, përgn ëd velen, dj’òmini ‘d guèra        

ch’a sforno ‘d bombe an leu dë sforné ‘d pan.. 

 

Òh, lass-me un po’ sfoghé, mè vej cambrada,        

lassa che strenza ij pugn contra ‘l maleur.              

E peuj versme ant le ven-e la dosseur              

dla rijada armoniosa ‘d toa cascada.                       

 

Mè vej rodon che ‘t fas viré ‘l mulin,            

arcòrdme. E speme. It tornerai davzin.                    

 

Musicalbrandé Dicembre 1979

 

Ses Mistà 'd Natal

 

«Vigilia Nativitatis» 

Chi sà përchè quand che Natal s'avzin-a

im sento vnì 'd frisson tëbbe 'd boneur

come se 'nt la pugnà 'd tèra 'd mè cheur

chërsèisso le radis 'd na stèila alpin-a?

 

Mëssa 'd mesaneuit 

Sle candèile a j'é 'd reuse dësbandìe

ch'anciarmo 'l cit bërgé ch'a serv la Mëssa.

Smìo 'd manin-e ch'as deurbo a na carëssa,

smìo 'd dij reusa, le giòle benedìe.

 

«Gloria in Excelsis» 

Ant la Neuit Santa che 'l Bambin l'é nà

minca 'l son d'una ciòca a s-ciòd na stèila

ch'a filtra an mes ai sign d'ògni parpèila

un ragg d'amor ant j'euj dl'umanità.

 

Epifanìa dij pastor 

Preghè come ij pastor dle Madonìe

sgranand rosare fàit con òss d'olive.

Visché tra ij dij olian le Avemarìe

parèj dë spluve 'd làmpade votive.

 

Gelindo 

Van ij Rè Magi a smon-e al Redentor

soe riche oferte d'òr, incens e mira.

Ma Gelindo a l'é vnuss-ne dnans a lor

portand sò agnel. E Gesù lo rimira.

 

Ël miraco dle viòle 

Son sempre smiame asure le paròle

ch'as visco an recitand l'Ave Marìa.

Ma bësbiandje an montagna - òh, maravìa! -

da le fiòche a-i fiorisso 'd camp ë viòle.

 

Musicalbrandé Marzo 1980

 

Navëtte (Con titolo Osanna dle rondolin-e su 'l caval 'd brôns  4 1985) 

                  Ad Aldo Daverio 

         Navëtte nèire 'd rondolin-e an vòl

tësso un'ordiura 'd fij ëd sol e 'd cel.

Sl'antlaragi dla tòpia a j'é un mantel

neuv-neuviss da fé anvìa al Gran Mogòl.

 

         A l'han tëssulo lor, le rondolin-e,

con sò vaiven sul tle 'd rëmme vërzin-e.

 

         Mi lo dëstendo an sl'èrba e fas n'inchin.

La Primavera a passa, ale ai piotin.

 

Musicalbrandé Dicembre 1980

 

Doi Nataj d'un mond sensa lus 

 

Natal ëd guèra  

(A Max Jacob)  

Beat ij cit ch'a son nen nà

e coj ch'a nassran mai

su costa tèra d'òmini sarvaj

ch'a giuro sul vangel dla crudeltà.

 

Beati j'euj ch'a son restà

- lontan da tut ësgiaj

dla sempiterna rabìa dij mortaj -

ant un mond ideal sensa pecà.

 

Beate tute le masnà,

j'angelèt celestiaj,

che 'l batésim dël sangh a l'avran mai:

përchè a vivo ant ij seugn dj'annamorà

dont gnun Eròd alman dominerà.

 

Natal ëd pas (Altro titolo Àngej ëd fiòca) 

(A Paul Claudel)  

Còsa ch'a veulo j'àngej inossent

con j'ale spovrinà 'd fiòca d'argent

ch'a vòlo silensios

andrinta 'l cel nebios

d'invern?

        Còsa ch'a veulo da cost mond danà

doa l'anarchìa as ciama libertà,

doa che l'ùltima fior

l'é avisca dël color

dl'Infern?

 

Àngej ch'a vòlo drinta 'l cel inmens

a fan casché sul mond la bon-a smens

ëd la fraternità

che forse arfiorirà

un di...

        Un bel di che un Cit biond e con j'euj bleu

tornerà a nasse, ant lë splendor d'un reu,

ant la cun-a dël cheur

d'un pòpol travajeur

unì.

 

Pòpol dont l'òm sarà vnù così uman

da saresse un fil d'erba tra le man

come as sara un tesòr

ant n'arlichiare d'òr

mai vist.

        E con na ciàira làcrima 'd bontà

ant l'ora dël tramont a l'ausserà

për ofrijlo a Nosgnor:

al Cit nà dal dolor

dl'òm trist...

 

Àuta 'nt la neuit ch'a l'ha peisà sul mond

na stèila a s-ciuplirà 'nt ël cel profond

anviscà da col fil

d'erba tënra, sutil,

cheujì

        da un pòr gheu 'nginojà 'nt ij sorch sagnos

dël sangh ëd tanti mòrt pendù 'n sla cros

- fratej dël Crocifiss -

con j'euj ch'a guardo fiss

l'avnì.

 

'D col avnì 'd pas sarà la stèila. Fior

s-cioduva da na bàucia 'd gran. Amor

ëd tuti ij pelegrin

sui desert sensa fin

dël mond.

        E l'òm ch'a l'avrà fala arnasse an cel

as sentirà tra ij dij mordù dal gel

sponté un rosare 'd gran

për deje un cheur ëd pan

al mond...

 

                        * 

Còsa ch'a veulo j'àngej inossent

con j'ale spovrinà 'd fiòca d'argent

ch'a vòlo silensios

andrinta 'l cel nebios

d'invern?

        Veulo dije a la pòvra umanità

che 'ntorn a le ruvin-e d'ògni cà,

je s-ciod për tuti ij cheur

un ragg vèrd ëd boneur

etèrn.

 

Musicalbrandé Giugno 1981

 

Romansa dle romanse dël sàut dla Bel'Àuda d'an cò dla Sagra 'd San Michel (In Romanzìe)

 

Musicalbrandé Settembre 1981

 

Lingere (In Romanzìe)

 

 

Musicalbrandé Dicembre 1981

 

Granda cantada dla Legion Strangera (In Romanzìe)

 

Musicalbrandé Giugno 1982

 

L'autar ëd pera (In Parnas piemontèis)

 

Musicalbrandé Settembre 1982

 

VIII sentenari fransescan «Cartaglòria 'd San Fransèsch dël desèrt»  (Ne Ij faunèt)

 

Musicalbrandé Marzo 1986

 

Cantada 'd primavera për Carlo Baretti ant ël quarantèsim aniversari 'd soa mòrt 

Son passà quarantani e a smija mach ier

che toa vos càuda - angiolivà 'd carësse

'd j'ale 'd mila colombe 'd toa Campagna -

cantava ij tò paisan rùid e sincer.,

laudava toe matòte archincà 'd blësse,

j'èrbo da fruta e j'èrbo dla cocagna...

Son quarantani che t'ëj ses pi nen,

ma 'l mond t'lo s-ciàire ancor dal cel seren.

 

Përchè ij tò euj son j'euj ëd tuti ij mòrt

e 'd tuti ij viv ëd la toa gent onesta.

Son d'euj che, ai ragg dël sol d'istà, s'andòro.

Luzo, 'd neuit, dla rozà ch'angëmma j'òrt.

E a spécio, ant ij lumin, le gale 'd festa

dël tò prim cansonié Salutme 'l Mòro!

Ò poeta che 't l'has eufrì ai quatr vent

la toa vos pura, e, al cel, j'euj trasparent.

 

Ti 't ses rëstà con noi, mej che da viv.

Ant ël rije dij rì 't sentoma a rije.

'D ciaucin pëpijo an toa parlada franca.

Drinta un pom ross cëziss tò cheur gioliv.

Toe rime a son dë spluve d'òr d'avije.

Sui giassé 'd j'Alp vòla toa Piuma bianca...

Ò cantor dël travaj e dël soris,

tò sangh a beuj ant ij garzeuj dle vis.

 

T'l'has consolà ij maleur, vantà 'l boneur

d'avèj le ven-e anradizà 'nt tèra

doa che ij tò seugn masnà j'ero fiorì.

Sla bëdra 'd j'iscariòt e dij bruteur,

che a l'han vendù la Pàtria an pas e an guèra,

con toa sàtira adreta it l'has colpì.

Sfèrsa 'd Brofferio an pugn, ti, 'd bòt an blan,

t'l'has ëdcò strivassà 'd gheube 'd rufian.

 

Any ël cheur dël Piemont vivrà tò nòm

lijà con l'armonios nòm ëd tò pare

arald ëd nòstra sena proletària.

Le toe stròfe 'd poeta galantòm,

sclin-e parèj ëd mùsiche 'd fanfare,

arson-o e arsoneran për sempre ant l'ària.

L'ària dij brich profumà 'd pèrsi an fior

che a l'ha viscà 'l tò prim basin d'amor.

 

                            * 

Carlin Barèt, amis d'mia gioventù,

magìster ëd fuzëtte d'alegrìa,

arcòrdme, come mi t'arcòrdo ancora.

E con la gòj che un temp l'avìo godù,

da menestrej fedej 'd Santa Folìa,

fà che t'arvëda quand sonnrà mia ora.

Fà che peussa basete ij neu dle man

come un fratel ch'a torna da lontan.

 

Un tò fratel pi giovo. Un vagabond

an tèra, mar e cel. Un barabòt

dl'età d'òr dij poeta òmo d'onor...

I seve andavne tuti ant ël profond

dël misteri dla mòrt: Còsta, Pacòt,

Alban, Frusta, Daverio... e ti con lor.

Spetme, Barèt. Veuj che, ambrassandte, un di,

canto a doe vos le glòrie 'd tò Mondvì.

 

Musicalbrandé Giugno 1986

 

Mascarìe

 

Gnente 

         Gravè ant paròle 'd piomb la poesìa

për ij viv e për coj ch'a nasseran?

Òh, fadëssa! Rabèsch fàit da le mie man

son ven-e 'd feuje al vent ch'a-j pòrta via.

 

         I lo sai pro: j'é 'd valentòm ch'a san

eterné 'd seugn batì 'd pera scurpìa.

Mi nò. Mi scrivo la mia poesìa

sla fiòca e për ël Sol che a la seurb pian.

 

         E chi l'ha vist, l'ha vist. Fas gnun-e plente

se 'nsun l'ha mai fàit cas a mia scritura

nen sislà a feu su le Tàule dla Lege.

 

         Àngel-fàun inimis dij sacrilege,

tavòta im sento frissoné 'd paura

a inventé un vers - un mond! - mi che son gnente.

 

La ciav 

          La ciav dël gnente a l'é na bela ciav

d'òr massis con l'anel orlà 'd brilant.

Ma për dovrela a venta fesse Sant:

a basta nen essi 'l pi brav dij brav.

 

         Pen-a Sant, venta fesse navigant

e passé ij mar sla plancia d'una nav,

calé a l'ùltim dij pòrt doa - 'nt un antrav

ëd coral - j'é un porton tut ëd diamant.

 

         La ciav l'é pro anfilà 'nt la saradura:

ma, come che 't la toche, un gran frisson

a 't gela 'l sangh... e ij pols bato 'd paura.

 

         Che diàschne a-i sarà mai dlà 'd col porton?

Ël Paradis? L'Infèrn? La Neuit ëscura?

Ël Sant a deurb. Mi e ti, soma nen bon.

 

Musicalnrandé Settembre 1986

 

Dal «Liber dle patìce»

 

Silvana e 'l fàun 

          D'amblé, 'nt ël cheur dël bòsch dij castagné,

l'é vnume dnans: an braje da fiolin,

la testa d'ariss d'òr lià da un bindlin

turchin come ij sò euj, doi frèsch violé.

 

         «Bondì...». «Bondì!». Soma setasse avsin.

Talment avsin da sent-je fërfojé,

sota soa camisin-a 'd macramé,

ij sen. Ma a j'ero 'd sen ò 'd ni d'oslin?

 

         Tòst l'hai sniciàine un càud dal decolté.

Chila a l'ha sgimbà un sàut për ëscapé.

Ma, al vòl, mi l'hai grinfala për ij pé...

 

         Lassandme an man soe braje da fiolin

con gambe e ciape an ària e un rije sclin,

a l'ha pià feu 'nt ël reu dij mè basin.

 

Bërgeròta e partisan 

         Chila a l'avîa paura dij basin

pi assé dij mòrs dël diao dij p* forcù

ch'ai mostrava la lenga tra ij sambù

quand tocava ant ël bòsch vache e bocin.

 

         Chila a l'avîa 'l nasin arvirà an su,

la boca avisca d'un garofolin

e j'euj sburdì: pien dij rfless vërdzin

ëd doi smerald su doi riondin dë vlù.

 

         E a l'avîa paura dij basin.

Ma un di, 'nt le fèils, l'ha dësslà un partisan

che - 'l cheur squarsà, un rissolin biond an man -

 

         a meurïa bësbiand un nòm ëd fija.

E chila, a col pòver fieul an agonìa,

a l'han smonù, an piorand, sò prim basin.

 

Musicalbrandé Giugno 1987

 

Dèa con arpa eòlia (Con titolo Stàtua vita ne Ij Brandé N° 92 del 1950)

 

Musicalbrandé Marzo 1990

 

1940 / Càos / 1990

 

«Totentanz» 

         Ànima, còsa fasto ansugnachìa

tant che fòra la buria a fà ravagi

e cros e tombe a mòrdo 'l païsagi

desolà ch'at circonda, ànima mia?

 

         La Mòrt dantorn al mond a fà 'l gran viagi

e a svanta 'd zora 'd noi la soa faussija.

L'umanità drinta 'l sò sangh a nija.

La miseria e la guèra a fan ravagi.

 

         Mèntre la tèra arbeuj, ànima mia,

sota na pieuva 'd feu ch'a la sprofonda,

ti strenzme al cheur la toa caviera bionda.

 

         Ò seure con j'euj bleu dla Poesìa,

vers un'alba 'd boneur fame ti scòrta:

circondme dij tò brass, ànima fòrta! 

Paris, 1940

 

Le paròle 

         Paròle, vërminé giàun ëd ragnà

che sui làver ëd l'òm  bolìche e sgate

e 'd tèile grise tut ël mond i coate

filand fij ëd saliva anvelenà.

 

         Paròle 'd seugn për ànime 'd buvate.

Paròle afrije 'd mare disperà.

Parolasse 'd disprese e 'd crudeltà.

Bestëmie vërde-nisse 'd boche mate.

 

         An costa trista Babilònia an guèra

'ndoa nòst sërvel, ora për ora, a nija

andrinta ai gorgh ëd sangh ëd la folìa,

 

         beat ij mòrt bin antamà sot-tèra

che, 'nt la soa neuit, almen l'han ël boneur

'd nen sente le ragnà ch'a-j mòrdo 'l cheur. 

Roma, 1990 

Paròle è l'ultima poesia che mi risulta composta da Luigi Olivero, salvo il rifacimento di Encantadora del 1992 e la revisione generale dell'Aereopoema che risale alla fine del 1994.